O

Gözlerimi açıp yatakda doğruldum, dışarıdan gelen yağmur sesleri beni yanına çağırıyordu sanki. Saate baktığımda 2.27 olduğunu gördüm. Yağmur sesleri o kadar güzel geliyorduki kulağıma dayanamadım kalktım üstüme bişeyler aldım ve dışarıya çıktım. Çocukluğumdan beri adım attığım sokakları sanki ilk defa görüyordum bu gece, herşey çok farklı geliyordu gözüme… Saçlarıma düşen yağmur damlaları sanki her seferinde biraz daha gözümü açıyorlardı. Yıllardır boş bakıyordum sanki o sokaklara, caddelere, insanlara. Zaman zaman geceleri dışarı çıkmayı çok seviyordum ama bu gece diğerlerinden farklı bi havaya sahipti..Derken birdenbire elektrikler kesildi ve tüm sokaklar karanlığa gömüldü.. Sanki sokaklar daha önce hiç bu kadar karanlık olmamış hiç bu kadar tenha kalmamıştı. Sokaklarda yatan sarhoşlar,birbiriyle dalaşan kediler hepsi yok olmuştu sanki birdenbire bu karanlığın içinde. Farkında olduğum tek şey yagmur damlaları ve gecenin karanlığıydı. Bi ses duydum birdenbire uzaklardan gelen minik tiz bir ses. Keman sesiydi bu. O kadar uzun zaman olmuştuki bu duyguyu tatmayalı, hatırlamakta zorluk çekmiştim. Adımlarımı hızlandırdım ve sese doğru yürümeye başladım, karanlığın tam içine doğru. Kendimi daha önce hiç bu kadar özgür hissetmemiştim daha önce. Gecenin karanlığı, yagmur, kulağıma fısıldayan kemanın sesi.. Sese doğru adımlarımı atmaya başladım karanlık sokakta. Bir ateş belirdi birden bire, tam karşısındada bana doğru dikilmiş keman çalan bir vücuda ait 2 güzel göz. Karşımdaydı, yıllar sonra “O” ordaydı. Evet “O” çağırmıştı beni bu gece. . Derken ateş söndü, artık gecenin karanlığını bölen tek şey yıllardır duymadığım o keman sesiydi...