Ben

Karanlık bir koridorda kovalıyordu sekerek koşan adam önden kaçan küçük kızı, bi süre sonra kız sendeleyip yerde buldu kendini. Tekrar toparlanıp kaçmaya çalışacakken ensesinde bi sıcaklık hissetti, tiz bi acı..3. sınıf bi korku filminin arkasından kapadım yine televizyonu, insanlar çok garip şeylerden zevk alıyorlardı artık. Ben onların eğlence dedikleri şeyden o kadar sıkılmıştımki kendimi 3. sınıf filmlerle teselli ediyordum. Kaç kişi farkında acaba olanların, kaç kişi farkında acaba etrafındakilerin. Geçenlerde çok sevdiğim biri bana " şu masadaki insanlara bak, 7 ay önce hepsi benim için birer yabancıydı. Şimdi ise onlarsız yapamıyorum" diye bi cümle kurdu. Acaba o masadaki diğerleride farkındamıydı şu anda 7 ay önce tanımadıkları biriyle masada oturduklarının. Kaç tanesi senin içinde öyle düşünüyordur dersin? Kaç tanesi eve gidince hayatını sorguluyordur ? Yazılı bir senaryoyu oynayan oyuncular gibiyiz hepimiz. Her gün aynı şeyler.. Değişik birşeyle karşılaştıklarında, alışılmamış bir gün yaşadıklarında yüzlerindeki ifade çok ilginç oluyor.Dünyadaki milyarlarca insandan bitanesiyim bende, yarın yine kalkacağım, yine karnımı doyurup işime gidicem. Akşam olduğunda yine aynı yere dönüp kitap okuyup 3. sınıf korku filmleriyle kendimi teselli edicem. Farklı hissetmemi sağlayan tek şeye sarılıp gözlerimi kapatıcam.